Pas als je diep geraakt wordt, recht in het hart, begin je te begrijpen wat hoogsensitiviteit eigenlijk betekent. Ik wed dat je niet half weet hoe groot, intens en absoluut jouw verlangen is om je hart te verbinden. Met iets dat er echt toe doet.
Zo’n verbinding is bijzonder. Waarom? Noem een orgaan dat kwetsbaarder is dan je hart. Noem een orgaan dat sterker is dan je hart. Jouw hart is de drager van de liefde. Een plaats waar kracht en kwetsbaarheid samen komen. Als jouw hart vol is van iets dan kan je de wereld aan. En hoe voel je je als nou juist die verbinding wordt verbroken??
Is er in jouw leven iets zo de moeite waard dat je er je hart mee zou willen verbinden? Of: waar heb jij je mee verbonden en zit daar ook echt jouw hart?
Ik kan je zeggen, mijn hart doet pijn. Ik draag in mij de verhalen van al die mensen die hun worsteling, hun verlangen, wensen en vrees met mij hebben gedeeld. Ik walg van de manier waarop deze wereld vaak met mensen omgaat. Maar ik zie ook overlevingskracht en hoe groot de kracht is van hoogsensitieve mensen om door te gaan. Ook als de energie eigenlijk al lang op is, dan nog … gaan we door.
Als dan het punt komt dat niets meer belangrijk is, als er nauwelijks meer sprake is van enige betekenis, als alles weg valt, waar haak je dan op aan? Als er niets meer onder controle valt te houden, als er niets meer is om boos op te zijn, als er niets meer te verliezen valt, waar zou je dan het laatste beetje kracht en kwetsbaarheid dat je bezit voor willen gebruiken?
Wat raakt jou dan zo diep dat het pijn doet, wat raakt jou dan zo intens dat er een nieuw besef, een nieuw bewustzijn ontstaat dat zelfs jouw sterven overstijgt?
Als het nieuwe zo intens is, tja, dan zou ik wel willen sterven.
Voor iets dat werkelijk groter is dan mijzelf, iets dat door mij heen kan stromen als één grote bron van energie en dat toch zo verfijnd is dat ik moet fluisteren om ermee in contact te blijven.
Ik zou willen sterven, opnieuw geboren willen worden en daarvoor alles loslaten, zodat er echt iets nieuws kan ontstaan waar mijn ego niet in zit, waar slechts sprake is van liefde. Waar mijn hart ruim kan zijn en iedere cel in mijn lichaam weet dat ik één groot hart ben.
Hoe is het met jouw hart? Ben je al stil genoeg om het te kunnen horen?
Graag geef ik je mijn verzachtende mantra.
Als stilte de intentie is waarmee je de dingen doet, dan is het hart de plaats waarin de dingen kunnen gebeuren.
Luister!
Hartelijke groet,
Felix Brabander