Bang voor het licht of voor het donker?
Kerstmis, een feest van samenzijn in het teken van vrede. Een mooie start van een nieuwe serie van inspiratie, weer zeven op een rij met ditmaal als thema: Verbinding.

Ik hoop dat deze aflevering jou weer enigszins zal doen smullen en huiveren. Ik houd wel van een beetje zoet-zuur. Zo komen we vooruit in de wereld. Verbinding kent namelijk ook zo zijn rafelige en scherpe kantjes. Zijn wij aanvankelijk niet juist het meest bang voor diegene (of datgene) waarmee we ons het liefst zouden willen verbinden? Ik kan je er alles over vertellen.

Ik zou eigenlijk ook hier een enquête over moeten houden.
Waar anders vind je zoveel tegenstrijdigheid? Heb je net de liefde van je leven gevonden en dan:
– blijkt deze persoon niet echt beschikbaar te zijn,
– sta je op het punt om jezelf totaal in de ander te verliezen,
– voel je zoveel energie, dat je niet weet wat je ermee moet, of
– gooi je de deur maar weer dicht omdat het allemaal teveel wordt.
om maar wat te noemen.

Heb jij voldoende energie voor het licht?
Tegen hoogsensitieve personen zeg ik regelmatig:  ‘gevoelens en emoties zijn jouw brandstof’. En nu realiseer ik me dat hetzelfde eigenlijk ook geldt voor verbinding. Hoewel de grote klacht van veel HSP’s steeds gaat over anders zijn, niet begrepen worden en een fors gebrek aan erkenning, zit het gevoel van geen verbinding daar toch direct onder.

Veel HSP’s weten niet van zichzelf dat ze gedreven worden door een gevoel van tekort. Dit leidt dan heel vaak eerst naar een zoektocht buiten jezelf. Ahgg, het doet mij zeer aan het hart dat het bijna onvermijdelijk lijkt. Een zoektocht met als drijfveer: wie kan de spiegel zijn die mij laat zien wie ik ben? Een engel op je schouder fluistert: ‘zie je dan niet het licht in jezelf?’ Jij: ‘wat zei je?’

Bron van energie, waar ben je?
Als je echt energie wilt krijgen èn behouden, zorg dan dat je relaties aan gaat die kloppen. En als je ook beseft dat het verlangen naar verbinding zo intens is dat het je op een verkeerd spoor kan zetten, begin dan bij de verbinding die het meeste klopt van allemaal: jijzelf.

Als je jouw lieve zelf als uitgangspunt neemt en je laat jouw hooggevoelige centrum het kloppend hart van de verbinding zijn, dan komt er een nieuwe dimensie in beweging en binnen handbereik.

Ga eens voor de spiegel staan. Houd je twee handen ergens boven je hoofd, alsof je je een beetje uitrekt. En doe je ogen wat wijder open.
Doe het zo dat je slechts met respect en bewondering kan kijken naar de persoon die je daar ziet. Breng een element van nieuwsgierigheid in. Ga er maar vanuit dat je jezelf nog niet echt goed kent. Kijk eerst naar je hele gezicht, dan naar je hele gestalte en richt je dan op je ogen. Voel de diepe vriendschap die je met deze persoon hebt. Als je dat nog niet kan voelen, zorg er dan voor dat je het wel voelt. Dit is simpelweg een kwestie van ‘fake it until you make it’. Je hebt geen excuus: je kan niet anders. Voel ook het verlangen om deze vriendschap te verdiepen, zo aantrekkelijk als die persoon in de spiegel is. Voel hoe jaloers je zou zijn als iemand anders er met deze persoon vandoor zou gaan. Voel de vervulling in je hele lichaam als je beseft dat jij de beste vriend bent van de persoon die jij daar ziet. Besef dat dit de meest exclusieve relatie is die je ooit zal hebben. Houd van deze persoon zoals je nog nooit van iemand hebt gehouden.

En kijk dan de komende dagen wat er gebeurt, als je door de stad wandelt of fietst of bij vrienden bent.

En iedere avond, een week lang, op een rustig moment, sta je stil bij jezelf en kijk je naar de persoon in de spiegel. Kijk en glimlach en laat ieder gevoel er zijn.

Hartelijke groet,

Felix Brabander

20 december 2017