Als je zo gevoelig bent voor alle prikkels en indrukken van buiten dan zoek je naar een manier om dat allemaal wat meer beheersbaar te houden. Steeds maar weer overspoeld en vermoeid het hoofd moeten buigen geeft vanzelfsprekend een gevoel van verlies van controle. Veel HSP’s gaan ‘in hun hoofd zitten’ zoals dat heet, waardoor het lijkt dat je alles veel meer onder controle hebt. Het punt is echter dat je hiermee jezelf op slot zet. Het hoofd is helaas niet in staat om te voelen. Veel HSP’s hebben in het begin totaal niet in de gaten dat ze, door alles met de ratio te benaderen, veel spanning creëren in hun lichaam. Als je dat jarenlang volhoudt, dan gaat op enig moment het lichaam toch echt protesteren. En doordat je het contact met je gevoel toch echt nodig hebt om de goede beslissingen te nemen, kan je je behoorlijk in de nesten werken met verkeerde keuzes. Nog los van de energie die het kost om dagen en weken nodeloos te moeten piekeren. De kunst is dat je weer opnieuw gaat leren om te leven met onzekerheid. En dan bedoel ik de onzekerheid die het gevolg is van even niet weten hoe iets moet of verder gaat. Bij vrijwel alle hoogsensitieve mensen die vastlopen zit de oorzaak in het totaal overboord gooien van een HSP-vriendelijke leefwijze en maar doorgaan op wilskracht. Kijk, echt ontdekken waar het in jouw leven over gaat, lukt niet met je grijze cellen. Je hoofd heeft de neiging om alles van veel invalshoeken te bekijken en eindeloos te ja-maren. Veel HSP’s worden daar behoorlijk gestrest van. Wat is de oplossing? Als er een ding is waar hoogsensitieve mensen beter van worden dan is dat om de beweging te maken naar het lichaam en niet bang te zijn om alles wat het lichaam te zeggen heeft ook inderdaad te voelen. En niet te vergeten: ernaar te luisteren en daarnaar te handelen!
